Stelling #14: Jezelf zwaar overbelasten zodat je iets leuks kan doen is prima.

[Wendela]

Stelling #14: Jezelf zwaar overbelasten zodat je iets leuks kan doen is prima.

[Marianne]

Hier ben ik het niet mee eens. Een beetje overbelasten vind ik kunnen, wanneer het geen onherstelbare schade oplevert en de schade binnen een acceptabele tijd hersteld is. Zwaar overbelasten zorgt vaak voor blijvende of zeer langdurige schade en dat vind  ik nooit een goed idee.

[Rachel]

Lastig, waar leg je de grens.

Ik denk namelijk dat wanneer je bewust over een bepaalde grens gaat en dit natuurlijk niet te vaak doet het prima is. En dat daar overbelasting uitvoorkomt neem ik dan voor lief. Ik weet dat ik daarna wat rustiger aan moet doen. Maar zwaar overbelasten en daarna te lang extra klachten eraan overhouden zou ik zelf niet doen en lijkt me niet verstanding. Dus wat dat betreft ben ik het er niet mee eens

[Janelle]

Ik val inderdaad ook over het "zwaar". Overbelasten is op zich niet verkeerd, als je daarna maar voldoende rust kunt nemen. Ikzelf calculeer dat altijd gewoon in: een dag bewust overbelasten betekent 1 à 2 dagen rustig aan doen.
Maar "zwaar overbelasten" is naar mijn idee niet helemaal 'prima'.

[Wendela]

Nou denk eens na over bijvoorbeeld rolstoelhockey. Nu zijn er best wat leden hier op het forum die rolstoelhockey spelen, maar een competitiedag is een zware aanslag. Het zijn er zo'n 6 per jaar en na zo'n dag ben ik echt een week van slag. Een paar BBdagen (BedBank, hierbij voer ik die term in ) zijn onvermijdelijk en daarna heb ik ook nog meer rust dan normaal nodig. Pijnstilling moet ook omhoog. Dit zie ik dus als een zware overbelasting maar, zolang er geen ongelukken gebeuren zoals uit je stoel gelanceerd worden, is het geen bron voor extra schade. Ik heb het er dus voor over, ik vind het prima zo ook al is het een zware overbelasting. Natuurlijk doe je er alles aan om de overbelasting zo klein mogelijk te houden. Zo zit ik buiten de wedstrijden om in een campingstoel die bijna volledig plat kan en met de benen omhoog.

Maar een ander recent voorbeeld wat bij mij wel voor onherstelbare schade zorgde door zware overbelasting is mijn zomerbaantje. Het was erg leuk en de overbelasting was te verwachten, maar het liep allemaal de spuigaten uit. Afspraken werden genegeerd waardoor ik aan het eind zeer zwaar overbelast was. Achteraf had ik het nooit moeten doen en als ik had geweten hoeveel schade het me had opgeleverd was ik er ook nooit aan begonnen. Het is het niet waard. Wat mij betreft ligt de grens vrij hoog. Iets wat ik echt leuk vind daar wil ik best een week voor op de bank en in bed boete doen. Achteruitgang levert het wat mij betreft dan nog niet echt op, of het is zo weinig dat het niet opvalt. Maar wanneer het blijvende substantiële schade oplevert is het het vaak niet meer waard. Het ligt helemaal aan de situatie.
Ik denk dus dat je de voordelen tegen de nadelen moet opwegen. 3 dagen krom liggen van de pijn om een uurtje te kunnen zwemmen is het niet waard. Een week voor een competitiedag wel. Maar ook blijvende achteruitgang kan het waard zijn. Denk maar aan een zwangerschap, achteruitgang is daarbij bijna onvermijdelijk maar het is het wat mij betreft helemaal waard.

[rozemarijn]

Ik denk dat ik me aansluit bij Wendela wat dit aangaat...

[Leonoor]

In de meeste gevallen oneens, maar er blijven natuurlijk uitzonderingen.

Sowieso hangt het er behoorlijk van af wat 'zwaar overbelasten' inhoudt. Als ik op vakantie naar Frankrijk ga, moet ik voor de reis echt ver over mijn grenzen en heb ik een week volkomen rust nodig - een BBweek zeg maar. Maar door die week herstelt het zich wel weer en kan ik daarna 2 weken heerlijk genieten. Dan vind ik het dus geen enkel probleem.
Maar zwaar overbelasten met blijvende schade wil ik beperkt houden tot de écht belangrijke dingen. Voor een zwangerschap zou ik dat best overhebben, voor veel andere dingen niet.

Dus als zwaar overbelasten inhoudt dat je flink rust moet nemen maar daarna wél weer opknapt, vind ik het in principe geen probleem als de activiteit het waard is.
Blijvende schade alleen heel uitzonderlijk. Maar volgens mij vind ongeveer iedereen die tot nu toe gereageerd heeft dat ongeveer.

[Yildiz]

Wanneer ik geen kinderen zou hebben zou ik voor "zwaar" gaan waarschijnlijk. Maar ik heb ze wel en ik wil er voor hun kunnen zijn dus hou ik het nu bij lichte overbelasting!!!

[Maaike]

Soms heb ik het er wel voor over. Als ik iets echt graag wil doen, dan neem ik het best voor lief dat ik daarna een week veel minder of niets kan. Maar de grens ligt voor mij wel echt bij blijvende schade. Als ik weet dat ik mezelf er echt mee sloop, dan doe ik het niet.

[Rika]

Ik sluit me volledig aan bij Yildiz

[Nihlaeth]

Ik denk dat dit voor iedereen weer anders is. Bij mij betekent vrijwel elke overbelasting blijvende schade, waardoor ik erg voorzichtig ben geworden maar ook vaak over die grens heen ga. Dat zou anders zijn als mijn grenzen hoger lagen.

Als ik mezelf bijvoorbeeld alleen blijvende schade toe zou brengen als ik bij voorbeeld meer dan een kilometer op een dag loop, zou ik dat niet doen. Ook niet voor die ene leuke boswandeling. Helaas was dat vroeger anders voor mij, ook omdat ik in die tijd niet goed doorhad die de schade daadwerkelijk blijvend was.

En het ligt er natuurlijk ook aan waar je het voor doet. Als ik in staat zou zijn om een kind te verzorgen zou ik zeker overwegen om zwanger te worden, onlangs de schade die dat waarschijnlijk zou doen. Als je al kinderen hebt kan ik me voorstellen dat je eerder over die grens heen gaat omdat je een verantwoordelijkheid tegenover je kinderen hebt. Maar dat is natuurlijk een redelijk extreem voorbeeld. Voor kleinere dingen (de eerder genoemde hockey training bijvoorbeeld) zou ik het op dit punt in mijn leven niet doen (als ik het überhaupt zou kunnen), maar dat is dus weer sterk afhankelijk van mijn toch al lage grenzen en constante achteruitgang.

[Lientje]

ik overbelast me ook te snel maar ik heb de afspraak een leuke dag een dag erna koest houden.
tot nu toe lukt me dat aardig .

[Marieke]

Ik heb die fout ook vaak gemaakt en probeer beter op mezelf te letten.

[darkangel]

Ik heb toch even moeten nadenken over deze stelling. Maar bij mij rijst dan wel de vraag "Wat is overbelasten?"

Want een keer flink over je grenzen gaan is voor mij nog geen overbelasten. Ik denk dat als je constant over je grenzen gaat dat je dat overbelasten mag noemen.

Het eerste hoeft niet direct schade aan je lijf te geven als je de dagen er na maar kalm aan doet. Maar ik denk dat overbelasten dat wel doet.

Daarnaast is het ook belangrijk "wat" je doet. Doe je iets leuks denk aan een pretpark/vakantie. Dan levert dat de dagen er na pijn op en vermoeidheid. Maar je kijkt er op terug met plezier. Maw je hebt het er voor over gehad. Dus je hebt er minder last van.

Moet je echt dagenlang overal heen voor doktersbezoek en nare dingen dan overbelast je hetzelfde, maar heb je er meer last van en herstel je er minder snel van.

En grenzen kun je verleggen als je dat met beleid doet. Overbelasting is het continue passeren van een grens zonder je lijf de kans te geven op herstel.

[Be happy]

Het blijft altijd een afweging. Ik wil best 2 dagen plat voor een leuke dag. Maar geen week en al zeker geen blijvende schade oplopen. Dus wel overbelasten voor een leuke dag maar niet zwaar overbelasten.