Pijn aangeven.

[Annemarieke]

Hoi meiden,

Ik zit met een probleem en dat zou ik graag even aan jullie voorleggen. Ik ben nu een paar maanden bezig met fysiotherapie en mijn fysiotherapeut is echt een ontzettend aardige jongen, maar ik merk dat we soms niet op één lijn zitten wat betreft de vooruitgang die geboekt wordt. Dit ligt voornamelijk een beetje bij mij want soms zijn we bezig met oefeningen en dan vraagt hij of ik pijn heb. Op dat moment wil ik het niet echt pijn noemen omdat ik het dan niet echt als pijn ervaar, ik vind het dan meer een onprettig of onaangenaam gevoel geven. Nu moest ik afgelopen vrijdag 3 oefeningen doen en bij de 2e besefte ik dat ik toen wel pijn had en dat ik me bij die oefening had overbelast. Nouja, heel erg jammer, toen kwam de 3e oefening en dat ging natuurlijk helemaal niet. Hij vroeg toen of ik pijn had en ja dat had ik dan wel, maar niet supererg. Dus mijn antwoord was dat het een beetje pijnlijk was, maar niet supererg. Alleen aan mijn spieren was goed te merken dat ik me overbelast had. We hebben die oefening niet zo lang gedaan, maar aangezien ik bij de 2e oefening al doorhad dat ik overbelast had was het achteraf beter geweest om na die tweede oefening te stoppen.

Nu zit het probleem er dus vaak in dat ik niet goed weet hoe ik de pijn op zo'n moment aan moet geven. Zo heeft mijn fysiotherapeut wel eens geconstateerd tijdens een oefening dat mijn schouder geluxeerd was, maar ik ervaar dat dan niet als pijn, weer ervaar ik het dan als onprettig of onaangenaam. En dit is ook vaak zo tijdens oefeningen. Terwijl ik dan achteraf denk: Hmm, misschien had ik eigenlijk wel pijn? Maarja, ik heb ook wel eens 2 weken doorgelopen op een gebroken voet en dat ervaarde ik ook meer als onaangenaam. Terwijl de arts toen zei dat ik met dat onaangename gevoel dan misschien eerder naar het ziekenhuis moet gaan omdat normale mensen dat zouden definiëren als pijn. (Afgaande op wat hij op de röntgenfoto's zag, hij kan natuurlijk niet in mijn hoofd en belevingswereld kijken om te zien of mensen dat ook echt als pijn zouden ervaren) Maar dit maakt het voor mijn fysio misschien ook lastig. Vrijdag gaf ik aan dat ik wel 'een beetje pijn had'. Hierdoor heeft hij toen gedacht dat het waarschijnlijk wel mee zou vallen. Terwijl als hij mij langer zou kennen dan zou hij weten dat als ik aangeef 'een beetje pijn' te hebben dat ik dan beter kan stoppen met oefeningen omdat ik al ver over mijn grenzen ben gegaan.

Maar nu vind ik het dus gewoon retelastig om aan te geven hoeveel pijn ik heb omdat ik me niet echt bewust ben van wat ik in mijn lichaam voel. Zijn er mensen die dit herkennen? En hoe gaan jullie hiermee om? Ik weet dat ik het niet meer zover laat komen als afgelopen vrijdag, want de gevolgen waren niet zo fijn. En ik ga aankomende vrijdag ook zeker het gesprek met hem aan om hierover te praten. Maar ik vraag me af hoe jullie hiermee om gaan en of jullie dit herkennen.

Zo een heel verhaal. Respect voor diegene die de moeite nam het helemaal te lezen hahaha

[Rachel]

Ik denk dat de eerste stap is met hem in gesprek gaan en het gewoon aangeven.

Verder zou het een idee kunnen zijn om iets te gaan om te leren luisteren naar je lichaam en de signalen. Zelf herken ik namelijk het probleem. Tijdens mijn revalidatieperiode moest ik hapto therapie volgen en dit vond ik in eerste instantie nogal zweverig. Ben zelf heel erg rationeel en zit dan ook altijd in mijn hoofd ipv dat ik voel, en daardoor stond ik ook niet echt in verbinding met mijn lichaam. Uiteindelijk heeft de hapto therapeut mij geleerd om te voelen wat mijn lichaam aangeeft zodat ik er ook naar kan handelen.

Echter weet ik ook hoe ontzettend druk je op het moment bent dus kan ik me ook voorstellen dat je voor bovenstaande eigenlijk geen tijd hebt. Volgens mij heeft vogellanden ook hapto therapeuten dus is het iets wat je eventueel bij de revalidatie arts kun opperen wanneer je daar eindelijk aan de beurt bent.

[Leonoor]

Ik vind haptotherapie ook wel een goed idee. Daar leer je echt veel meer naar je lijf te luisteren en écht te voelen wat je lijf zegt. Daar kan je verder altijd je voordeel mee doen lijkt me. Maar dat is op  korte termijn geen oplossing natuurlijk.

Denk dat je het inderdaad gewoon bij hem moet aangeven, en dus ook zeggen wat je de dagen erna merkt in je gewrichten als jij zegt "een beetje pijn" te hebben gehad met oefeningen. Dan wordt het helderder denk ik.
En verder misschien gewoon het iets steviger gaan zeggen dan jij het ervaart? Klinkt een beetje gek en denk dat niemand dat graag doet omdat het voelt als zielig doen (weet niet of dat ook een reden is dat je snel zegt dat het wel meevalt of dat je écht niet weet of het pijn is?), maar zou het denk ik wel proberen als je merkt dat je lijf het nodig heeft..

[Martinuzje]

Pfff, dit is precies wat ik ook had kunnen schrijven. Ik heb eigenlijk ook nooit echt pijn, alleen een ongemakkelijk gevoel. Loop daar ook tegenaan met fysio, terwijl ik daar eigenlijk op het moment helemaal geen oefeningen aan het doen ben. Maar heb inderdaad net als jij dat het meer een ongemakkelijk gevoel is.

Ik denk dat het bij mij voornamelijk komt doordat ik eigenlijk vroeger eigenlijk altijd wel wat had (jah, dat is nu verklaard natuurlijk, maar toen nog niet).. Ik moest maar gewoon doorgaan en mocht niet zeuren. Ik ben het toen gewoon maar gaan negeren, want ik mocht het eigenlijk helemaal niet meer voelen, want dan zeurde ik weer. Dat zit er nu nog steeds in. Wel gevaarlijk, want ik ga veel te snel over mijn grens heen en kom er eigenlijk pas achter als mijn lichaam zelf aan de rem trekt (door echt doodziek te worden...). Ik heb meerdere keren haptotherapie gehad, maar ik kan het gewoon niet voor elkaar krijgen om die link te maken tussen geest en lichaam... Toen niet, en nu ook niet.

Ik kan je helaas niet vertellen hoe je dit het beste aan kunt pakken, want ik heb precies hetzelfde probleem. Maar ik lees zeker even mee als jullie dat niet erg vinden!

[Linn]

Ik herken het ook, m'n fysio weet inmiddels dat als ik zeg dat iets 'een beetje' pijn doet dat het tijd is om te stoppen met een oefening. Ook als ik niks zeg ziet hij vaak aan veranderde beweging tijdens een oefening wanneer het te veel is, hij zegt dus eerder stop dan ik .
Denk dus idd dat het belangrijk is om het met hem te bespreken, dat hij weet dat 'een klein beetje pijn' of 'gaat wel' eigenlijk stoppen betekend.

Ik voel wel dat het pijn doet maar bagatelliseer het vaak erg, in het dagelijks leven moet ik ook met pijn verder dus probeer ik er zo weinig mogelijk aandacht aan te besteden alleen is dat in zo'n situatie helemaal niet handig (in het dagelijks leven ook niet als je structureel te ver gaat natuurlijk).

[Annemarieke]

Ik kan me vinden in wat jij zegt Linn, in het dagelijks leven zeg ik het eigenlijk ook niet als ik pijn heb en vaak bij fysiotherapie op het moment dat Chris vraagt of ik pijn heb dan voel ik het niet zo maar als ik het dan achteraf bekijk kom ik tot de conclusie dat ik eigenlijk wel pijn heb/had maar daar dan niet aan toe wil geven ofzo haha.

[Zwaantje]

Ik heb ook hapto therapie gedaan. Ik denk wel 1,5 tot 2 jaar. Ik vond het in eerste instantie zweverig net als wat Rachel zegt. En ik kende mijn grenzen ook totaal niet. Dat kwam mede doordat ik net als jij niet goed wist wanneer ik nou pijn had. Of ik dacht dat ik me niet aan moest stellen. Of ik dacht bijvoorbeeld dat het normaal was (had eerst ook nog geen diagnose). Zo was er altijd wel wat.Ook kon ik geen fysio vinden die mij niet "pushte" . Dus ik werd ook altijd nog eens over mijn grenzen gepusht terwijl ik dan eigenlijk al te ver was gegaan.'

 Maar met hapto therapie heb ik geleerd om die grenzen te voelen. En te weten wanneer iets dus pijn doet. Pijn valt onder grenzen vind ik..
Ik heb nu ook nooit meer ontstoken gewrichten en eerst had ik het zo erg dat de artsen aan reuma dachten. Maar het bleek gewoon overbelast te zijn.

[Ilona]

Ik vind het ook altijd moeilijk om pijn aan te geven. En dat is dan denk ik ook een van de weinige dingen die ik tijdens revalidatie geleerd. En ik geef ook altijd overal van te voren aan dat als ik aangeef dat het niet aangenaam voelt dat ze dan moeten stoppen. En tot nu to heb ik het zo eigenlijk altijd wel gered!

[Aline]

Ik vind het ook moeilijk om pijn aan te geven. Voor artsen is dat soms wel lastig. Als men bijvoorbeeld in mijn flank drukt en ik zeg dat het wel wat pijnlijk is, denken de artsen vaak dat het wel meevalt. In het echt ga ik dan door de grond van de pijn...

[rozemarijn]

Het is en blijft moeilijk , pijn aangeven. Ik heb er zelf enorm moeite mee. Ik roep ook vaak, ach valt mee.. en in werkelijkheid is het niet te harden. Ik dwing mezelf nu wel tot aangeven van pijn tegenover Niels. Want dat moet ook wel, je woont samen dus moet je het wel goed aangeven. Niels heeft trouwens eerder door dan ik dat ik pijn heb. En aan artsen probeer ik ook eerlijk aan te geven als iets pijn doet. Maar het ligt echt niet in mijn aard het uit te brullen van de pijn. Dat heb ik alleen bij de hoofdpijnaanvallen, dan moet ik brullen want ik kan niet anders.Maar bij een heupluxatie zeg ik alleen een paar keer auw bijv.

Voor artsen en therapeuten is het heel moeilijk te zien/aanvoelen wanneer iemand heel veel pijn heeft. Ik denk dat aangeven dat je het zelf niet zo door hebt af en toe, misschien wel helpt? Dus dat "een beetje pijn" in jouw bewoording voor normale mensen betekent dat ze moeten stoppen? Want het is niet handig als je jezelf daardoor in de vernieling draait natuurlijk.

Maar pijn is ook echt niet te meten, wat bij de een "door de grond gaan van de pijn" is, is voor de ander niet meer dan "een beetje onaangenaam". Het ligt voor iedereen gewoon anders....dat is gewoon moeilijk.

Ik weet dat ik een hoge pijngrens heb, aangezien ik vaak met van alles veel te lang doorloop. Maar ik heb mezelf aangeleerd met een onaangenaam gevoel niet meer dan twee weken door te lopen, is het dan nog niet weg, dan is het gewoon pijn, en is er iets mis. En meestal is het dan ook zo en ben ik nog net op tijd. Voorheen liep ik rustig door en ging ik pas denken He, misschien klopt het niet, als ik neerviel....

Misschien moet je toch eens overleggen met je fysio dat op het moment dat je aangeeft dat iets onaangenaam voelt,je moet stoppen. Omdat onaangenaam in jouw lijf betekent pijn..en dus stoppen?

[*Inge*]

Het aangeven van pijn is bij mij ook altijd een 'probleem'. Artsen vragen altijd om je pijn aan te geven op een schaal van 0-10. Dan is 0 geen pijn en 10 de eerste pijn die je ooit gehad hebt. Als ik een 5 aangeef, betekent dat in mijn geval dat ik veel pijn heb, maar ik heb veeeeel erger meegemaakt, vandaar dat ik dan 'maar' een 5 aangeef. Artsen denken dan dat het wel meevalt, maar de verhouding klopt dan gewoon niet.
Zodra ik op mijn schaal boven een 3 uit kom, betekent dat voor mij dat ik echt pijn heb.

En om dan even te reageren op het verhaal van de topic starter. Eigenlijk weet je voor jezelf wel wanneer je pijn hebt, omdat je zelf duidelijk weet dat "een ongemakkelijk gevoel" eigenlijk betekent dat je veel pijn hebt en te ver gaat. Je moet dus in je hoofd onthouden dat "een ongemakkelijk gevoel" hetzelfde betekent als veel pijn. Voor jou geldt dus, net als voor mij, een andere pijnscore schaal. Dit moet je duidelijk communiceren naar je behandelaars zodat zij zich in kunnen stellen op jouw eigen pijnscore schaal. Dan leren zij ook dat wanneer jij het over een ongemakkelijk gevoel hebt, het betekent dat je moet stoppen.

[Nigelle]

Het aangeven van pijn is bij mij ook altijd een 'probleem'. Artsen vragen altijd om je pijn aan te geven op een schaal van 0-10. Dan is 0 geen pijn en 10 de eerste pijn die je ooit gehad hebt. Als ik een 5 aangeef, betekent dat in mijn geval dat ik veel pijn heb, maar ik heb veeeeel erger meegemaakt, vandaar dat ik dan 'maar' een 5 aangeef. Artsen denken dan dat het wel meevalt, maar de verhouding klopt dan gewoon niet.
Zodra ik op mijn schaal boven een 3 uit kom, betekent dat voor mij dat ik echt pijn heb.

Er bestaat een lijstje waarin staat wat een cijfer betekend. Ik heb ook best vaak aanmoeten geven toen ik in het zh lag na mijn operatie. In elk kastje/kamer lag een lijst waarop staat wat welk cijfer aangeeft. Ik werd regelmatig van de pijn wakker. Dit was gelijk aan een 6. Dus als je er idd niet wakker van zou worden staat het gelijk aan een 5. Zeker als het je wel wat hinderd in wat je doet op een dag. Weet niet of die pijnscorelijst hier al op het forum staat. Anders is dit misschien een handig punt. Misschienb dat het op deze manier makkelijker word om een reëel cijfer te geven, dus niet alleen gebaseerd op pijn uit het verleden.

[Wendela]

Nou ik weet niet hoor, maar ik slaap ook door hele heftige pijn heen. Dat ik kermend wakker wordt, maar dus niet vroegtijdig wakker wordt. dus ook dat soort lijsten zullen niet voor iedereen kloppen.

[Martinuzje]

Goed punt Wendela. Ik vind die lijsten over het algemeen niet heel handig. Tijdens mijn fysieke onderzoek op school moest ik ook steeds aan de hand van de pijnscorelijst aangeven hoeveel pijn iets gaf, maar ik vind ze te algemeen. Sowieso ervaart iedereen pijn anders. Bij revalidatie heb ik heel basic smilies aan zitten wijzen... 3 soorten smilies, 1 blije, 1 neutrale (dus, wel pijn, maar niet hinderend) en 1 droevige... Dat werkt voor mij veel beter dan zo'n abstracte lijst van 1 tot 10... 

[Nihlaeth]

Ik heb mezelf aangeleerd niet direct te antwoorden op de vraag of ik pijn heb, maar eerst even goed te 'voelen'. Vaak wordt ik me er dan ineens bewust van dat ik wel degelijk pijn heb. Alsnog vind ik het lastig om te kwalificeren, wat voor mij lichtjes pijn doet en overbelasting aangeeft, doet voor een ander ontzettend veel pijn. Aan de andere kant kan een zelfde luxatie de volgende dag zo enorm veel pijn doen dat ik over moet geven, dood wil en bewusteloos raak. En dan zeg ik ook 'ik heb pijn'.

Mijn fysio kent me gelukkig al een paar jaar, en hij heeft geleerd me heel serieus te nemen als ik zeg dat we moeten stoppen. Ook heeft hij geleerd mijn gezicht af te lezen (mate van bleekheid is een goede indicatie bij mij, en hoe stil ik ben).

Wat mij geholpen heeft met het uitdrukken van pijn is een alternatieve pijnschaal. Leuk dat hij ook wat humoristisch is, dat maakt het makkelijker. Hier kan je hem vinden