Weet je wat het klote is. Mw van Kersten gaat het morgen posten. Dan komt het dus zaterdag of maandag aan bij Zilveren Kruis. Dan gaat het eerst nog bij hun door de postkamer om te worden ingescand. Dat duurt een dag of 3 tot 4 is mijn ervaring. Dan is het dus volgende week vrijdag voor het bij hun in het systeem staat. En dan moet het nog weer worden gaan opgepakt voor het nemen van de beslissing.
Dan moet er weer een brief naar mij en naar Kersten. En dan kan ik een afspraak gaan maken voor een passing. Nu hebben ze maar één soort loopfiets dus er valt niet heel veel te passen maar goed.... Vervolgens duurt het na de passing nog ong. 2 weken voor je de loopfiets krijgt.
Kortom gezegd, gaat het nog wel een week of 4/5 duren. Voor een juffie ongeduld als ik is dat errruuuuugggggg lang. Daarbij kan ik nu dus echt geen kant meer uit. Eerst liep ik zo weinig mogelijk omdat het me pijn opleverde maar ik deed het dus wel. Nu m'n enkel er al vandoor vliegt als 'tie maar denkt dat het eventueel mogelijk zou kunnen zijn dat ik een stap wil gaan zetten kom ik dus echt nergens meer.
In huis zit ik op m'n trippel, lig op de bank of op m'n bed. Ik rij met de auto naar school en blijf er in zitten in Xander z'n geval voor de deur van de school, dus ook weinig contact met de moeders op school en in het geval van Joëlla strompel ik naar binnen met armschaalkrukken ga zitten op de stoel van de juf doe haar jas aan en strompel weer naar de auto. Ik ben nu ook al sinds zondag niet bij m'n moeder geweest. Dat is nog het aller ergste. Maar pijn of niet, overbelasting of niet. Ik ga straks naar m'n moeder! Maar ben wel bang op die manier schade te creeëren. Vandaar m'n frustratie.