Informatie over HMS/EDS
Praktische zaken
|
|
Wat is HMS?
| Submitted By:
rozemarijn
Date: 23 juni 2011, 09:39
Views: 11866
|
| Summary: Wat is HMS nu eigenlijk? |
Wat is HMS?
HMS, ook wel het Hypermobiliteitssyndroom, is een aangeboren afwijking aan het bindweefsel.
Bindweefsel:
Bindweefsel komt overal in het lichaam voor. Het is bedoeld als steun voor onder andere gewrichten, huid, bloedvaten en organen. In het lichaam zijn verschillende soorten bindweefsel (ook wel collageen genoemd) aanwezig.
Bindweefsel bij HMS:
Bij het Hypermobiliteitssyndroom (HMS) is er dus iets mis in de opbouw van dit bindweefsel. Deze fout in de opbouw van het bindweefsel is het duidelijkst in de kapsels en banden rondom de gewrichten, waardoor deze vaak kunnen overstrekken en soms zelfs geheel of gedeeltelijk uit de kom kunnen schieten (resp. luxaties en subluxaties). De spieren rondom de gewrichten moeten daardoor harder werken om de gewrichten op zijn plaats te houden. Dit is erg veel werk voor de spieren en daardoor resulteert dit ook vaak in pijn en vermoeidheid.
Symptomen van HMS
Het Hypermobiliteitssyndroom wordt gekenmerkt door een paar duidelijke symptomen zoals:
- Pijn
- Vermoeidheid
- (sub)luxaties
Pijn
Een van de hoofdklachten van HMS is pijn. Deze pijn kan acuut zijn, dus na bijvoorbeeld een (sub)luxatie of overbelasting, maar ook chronisch. Een van de oorzaken van deze chronische pijn is dat de spieren van een persoon met HMS harder moeten werken dan de spieren van een normaal persoon. De spieren moeten de functie van de kapsels en banden als het ware overnemen, doordat de banden en kapsels niet goed zijn opgebouwd en te zwak zijn om de gewrichten goed te ondersteunen. De spieren raken daardoor dus overwerkt en dit resulteert in pijnklachten. Ook hebben mensen met HMS speling op hun gewrichten. De gewrichtsvlakken schuiven zogezegd over elkaar heen, hetgeen ook voor pijnklachten en in een later stadium zelfs artrose kan zorgen.
Vermoeidheid
Een tweede veelgehoorde klacht is vermoeidheid. Vermoeidheid is een gevolg van het harder moeten werken van het lichaam om alle gewrichten in de kom te houden. Dit vergt enorm veel energie van het lichaam, waardoor je sneller vermoeid raakt en ook langer vermoeid blijft dan een persoon zonder HMS.
(sub)Luxaties
Een derde, belangrijk kenmerk is het optreden van subluxaties en luxaties. Doordat de ondersteunende functie van de banden en kapsels rond de gewrichten niet optimaal is, kan het gebeuren dat een gewricht geheel of gedeeltelijk uit de kom raakt. Dit noemt men luxaties (geheel uit de kom) of subluxaties (gedeeltelijk).
Propriocepsis
Een van de oorzaken van deze klachten bij HMS komt door een verstoorde propriocepsis. Propriocepsis is kortgezegd: lichaamsbeleving, het weten waar in de ruimte je ledematen zich bevinden. Het is gebleken dat bij mensen met HMS deze propriocepsis verstoord is. Zij weten niet goed waar hun ledematen zich bevinden, wat resulteert in vaker vallen en/of stoten en dus ook in het vaker subluxeren of luxeren van gewrichten.
Diagnose
De diagnose HMS kan aan de hand van verschillende tests gesteld worden. Helaas is HMS niet aan het bloed te zien en zijn er over het algemeen ook geen afwijkingen te zien op röntgenfoto’s of scans.
Wel zijn er bepaalde tests die de mate van hypermobiliteit vast kunnen stellen en die kunnen vaststellen of je HMS hebt. Deze tests zijn
- Bulbena
- Beighton
- Brighton
De diagnose kan worden gesteld door een revalidatiearts, Reumatoloog of Klinisch Geneticus.
Behandeling
Helaas is HMS niet te genezen. Wel zijn er verschillende mogelijkheden om de beperkingen die HMS met zich mee kan brengen tot een minimum te reduceren. Over het algemeen is het raadzaam om te werken aan een goede propriocepsis. Een goed idee waar je ledematen uithangen voorkomt al een hele hoop complicaties.
Een goede spierbalans is ook belangrijk voor personen met HMS. Dit betekend dat er een goede balans moet zijn tussen spierspanning en spierontspanning. Een te hoge spierspanning kan leiden tot overbelasting van het gewricht en zelfs tot subluxaties of luxaties, terwijl een te lage spierspanning niet voldoende steun biedt en dus ook subluxaties en luxaties kan opleveren. Een goed spierbalans zorgt er dus voor dat subluxaties en luxaties tot een minimum worden beperkt. Het trainen van spieren kan echter erg ingewikkeld zijn. Men moet een goede middenweg zien te vinden tussen belasting en belastbaarheid, omdat overbelasting snel aan de orde is gezien de dubbele werking van de spieren.
Ook moet er aangeleerd worden hypermobiele bewegingen en zogenaamde “eindstanden” van gewrichten te vermijden. Bij een hypermobiele houding ga je namelijk over de normale grens van het gewricht heen, wat zorgt voor overbelasting.
Belangrijk is dat mensen met HMS zich goed bewust zijn van hun eigen grenzen. Zij zullen er goed op moeten letten dat zij voldoende rust nemen. Doordat de spieren zo hard moeten werken zijn veel HMS-patiënten sneller moe en hebben ze maar een beperkte energie. Hierdoor neemt de kwetsbaarheid toe.
Prognose
HMS is niet te genezen. Volgens de onderzoeken is HMS geen progressieve aandoening. Dit betekent niet dat HMS niet erger kan worden. Door veel luxaties en subluxaties rekken de banden en kapsels uit waardoor de frequentie van luxeren toe kan nemen. Daardoor kan ook de spier meer en meer overbelast raken waardoor men zou kunnen spreken van een zekere achteruitgang. Bij een goede balans in belasting en rust zou HMS echter stabiel kunnen blijven. Deze balans is echter zeer delicaat en voor elke patient anders.
Erfelijkheid
HMS is een erfelijke bindweefselafwijking, die doorgegeven kan worden door zowel vader als moeder. Bij een zwangerschap waarbij een van de ouders HMS heeft, is de kans 50% dat het kind ook HMS heeft.
Bronvermelding:
- Website Lotgenootje
- Wikipedia
- VED-site
- Informatiefolder huisartsenpraktijk Iepenweg
- Boek: Leven en leren leven met HMS/EDS
- Gesprek Revalidatiearts Reade (dr. V)
- Handboek EDS.
Heb je na het lezen van dit artikel opmerkingen, aanvullingen, vragen, of wil je verder praten over dit onderwerp? Dan ben je van harte welkom in het onderdeel HMS/EDS algemeen.
|
|
|
|
