1
Hulpmiddelen en praktische zaken / Re: Je eigen rolstoel #5
« Gepost op: 16 november 2012, 14:34 »
Pff de Herestraat door vind ik ook best al wel een stuk lopen. Ik ben een tijd geleden ook naar de stad gegaan, de Herestraat in en weer terug (met pauzes in alle drie de winkels waar ik ben geweest). Toen ik thuis kwam was ik echt ontzettend trots op mezelf want ik dacht dat ik wel een paar kilometer gelopen had. Dat bleek dus ongeveer 500 meter te zijn geweest Ik moest die middag ook nog boodschappen doen maar dat ging bijna niet. Mijn benen voelden alsof ze van spaghetti waren, mijn gezicht was wit weggetrokken en ik was helemaal duizelig. Gelukkig had ik mijn vriend/steunpilaar bij me
Raar hoe afstanden zoveel groter lijken als lopen moeilijk is.
Ik wil nu eigenlijk wel een rolstoel gaan aanvragen, maar wel graag samen met een arts die achter me staat. Ik heb laatst een gesprek gehad met een revalidatiearts maar zij was het er niet mee eens. Ze dacht dat ik dan verder achteruit zou gaan en dat ik moet blijven lopen. Terwijl ik haar meerdere keren duidelijk heb verteld dat ik mezelf elke dag dwing zo veel te lopen als ik maar kan en ook van plan ben dat te blijven doen. Het is alweer meer dan een jaar geleden dat ik heb gerevalideerd en geprobeerd het lopen op te bouwen, en ik loop dus nogsteeds elke dag zoveel als ik kan en ik krijg het niet voor elkaar om langer te lopen. Ik heb eerder het idee dat het zelfs achteruit gaat. Volgens die revalidatiearts moest ik dan maar opnieuw gaan revalideren. Ze leek het idee te hebben dat ik met veel trainen wel weer goed kan gaan lopen ofzo, wat ze niet wilde horen is dat ik daar al een paar jaar mee bezig ben en dat het alleen maar achteruit gaat.
Volgens mij wist ze ook gewoon niet veel van EDS. Ze vroeg me verbaasd of ik iets warm op mijn huid had gehad omdat ik veel huidstriemen heb! Mijn oma, die mee was, vroeg haar of ze het misschien niet eens was met de diagnose, het antwoord van de revalidatiearts: 'mja, nouja, hè, het is een diagnose hè...'
Later zag ik dat ze had opgeschreven dat 'patiënte een verdrietige vrouw is'. Ik ben helemaal geen verdrietige vrouw! Ik ben heel gelukkig! Maar ik ben het gewoon zat om zo weinig buiten te komen, om als ik iets ga doen alles van tevoren te moeten uitstippelen, om toch steeds weer teveel te doen en 's avonds huilend van de pijn in bed te liggen. Ik wil naar een winkel, een museum of een concert waar alleen maar staanplaatsen zijn gaan, en er gewoon van kunnen genieten.
Zo, dat was een ei, die ben ik nu kwijt.
Wat ik eigenlijk wilde vragen is: ik ga binnenkort weer naar een ergo. Kan ik dit ook met haar bespreken? Of moet ik dan met iemand anders een afspraak maken? En ik wil graag een loopfiets proberen, kan ik dat ook met haar regelen?
Raar hoe afstanden zoveel groter lijken als lopen moeilijk is.
Ik wil nu eigenlijk wel een rolstoel gaan aanvragen, maar wel graag samen met een arts die achter me staat. Ik heb laatst een gesprek gehad met een revalidatiearts maar zij was het er niet mee eens. Ze dacht dat ik dan verder achteruit zou gaan en dat ik moet blijven lopen. Terwijl ik haar meerdere keren duidelijk heb verteld dat ik mezelf elke dag dwing zo veel te lopen als ik maar kan en ook van plan ben dat te blijven doen. Het is alweer meer dan een jaar geleden dat ik heb gerevalideerd en geprobeerd het lopen op te bouwen, en ik loop dus nogsteeds elke dag zoveel als ik kan en ik krijg het niet voor elkaar om langer te lopen. Ik heb eerder het idee dat het zelfs achteruit gaat. Volgens die revalidatiearts moest ik dan maar opnieuw gaan revalideren. Ze leek het idee te hebben dat ik met veel trainen wel weer goed kan gaan lopen ofzo, wat ze niet wilde horen is dat ik daar al een paar jaar mee bezig ben en dat het alleen maar achteruit gaat.
Volgens mij wist ze ook gewoon niet veel van EDS. Ze vroeg me verbaasd of ik iets warm op mijn huid had gehad omdat ik veel huidstriemen heb! Mijn oma, die mee was, vroeg haar of ze het misschien niet eens was met de diagnose, het antwoord van de revalidatiearts: 'mja, nouja, hè, het is een diagnose hè...'
Later zag ik dat ze had opgeschreven dat 'patiënte een verdrietige vrouw is'. Ik ben helemaal geen verdrietige vrouw! Ik ben heel gelukkig! Maar ik ben het gewoon zat om zo weinig buiten te komen, om als ik iets ga doen alles van tevoren te moeten uitstippelen, om toch steeds weer teveel te doen en 's avonds huilend van de pijn in bed te liggen. Ik wil naar een winkel, een museum of een concert waar alleen maar staanplaatsen zijn gaan, en er gewoon van kunnen genieten.
Zo, dat was een ei, die ben ik nu kwijt.
Wat ik eigenlijk wilde vragen is: ik ga binnenkort weer naar een ergo. Kan ik dit ook met haar bespreken? Of moet ik dan met iemand anders een afspraak maken? En ik wil graag een loopfiets proberen, kan ik dat ook met haar regelen?