Meiden met HMS/EDS

Vandaag mijn nieuwe steunzolen afgehaald! Ik deed overigens ook al meer als 3 jaar met dat oude paar en daar zat zeker al meer als een jaar géén goede steun en correctie meer in. Altijd druk, maar zo ben je wel dief van je eigen lichaam of moet ik meer zeggen luiheid. Ik laat het in het midden.
Kan beter maar vaste afspraken voor controle maken, dan moet ik. 

Ze zijn aardig goed gelukt. Vorige week ging het uitgipsen ook al crescendo, alhoewel ik behoorlijk rotvoeten heb. Heel erg dun, smal en plat en dan zakt alles ook nog als een baksteen naar binnen. Knik-platvoeten noemen ze dat. Door die niet natuurlijke stand van de voeten en enkels ook nog X-benen.
Het kostte weer een massa aan de kassa, maar dan kan je ook weer even vooruit.

De stand van de zolen voelt momenteel geheel nog niet fijn, maar de voeten moeten eerst wennen aan de gecorrigeerde stand.

Hallo allemaal,

Net zoals misschien wel velen van jullie, (al vanaf mijn kindertijd) altijd op steunzooltjes moeten lopen vanwegen knik-platvoetjes. Deze steunzolen werden toen op voordracht van de schoolarts door de orthopeed voorgeschreven. Kreeg toen altijd van die metalen/ijzeren/stalen met z'n hoge welving in de voetholte en z'n bobbel voor onder de voorvoet, omdat ik een beetje naar binnen liep (X-benen), de voeten erg door- in- en uitzakten (knik- platvoeten) en doorgezakte voorvoeten. Ze werden aangemeten door de orthopedisch-instrumentenmaker (op voorschrift van de orthopeed) in de gipskamer van het ziekenhuis, d.m.v. gipsafdrukken van de voeten te laten maken.

Nadat ik aan de steunzolen was, moest je ca. 2x per jaar op controle bij de "steunzolendokter" (orthopeed). Na het doen van diverse oefeningen met de voeten, knieën, enkels en rug, werden uiteindelijk de "oude" steunzolen nog minutieus op alle mogelijke manieren aan de voeten gepast. Je voeten groeiden wel maar de zolen helaas niet! En elke keer maar weer hopen dat hij zou zeggen dat de steunzolen niet meer nodig waren, maar dat was altijd een utopie. “Steunzolen zijn te kort/te smal", "doorgezakt" of "de leren protecties waren versleten" (dat zijn van die knikleertjes bovenaan de steunzolen om het schuiven in de schoenen tegen te gaan). Ook de woorden “we zijn op de goede weg maar we zijn er nog niet” was een veelgehoorde kreet. Resumé van het verhaal bij de orthopeed was (soms wel 2x per jaar): "even nieuwe laten aanmeten” en "u kunt wel volgen naar de gipskamer". Eenmaal in de (naastgelegen) gipskamer werden hierop de nieuwe steunzolen aangemeten. Al zittend op een bankje en met de benen recht vooruit, werd d.m.v. metalen plaatjes te passen aan de voeten de maat van de nieuwe steunzolen genomen. Vervolgens verdwenen de voeten ook nog voor ca. 10 minuten in klef/lauw gips om bruikbare voetafdrukken te generenen.

Na 10/14 dagen konden de nieuwe steunzolen worden gepast. Vaak waren ze bij mij uiteindelijk véëëëél te breed. Omdat ik tamelijk smalle voeten had/heb, was dat dus géén combinatie waarop ze smaller gemaakt dienden te worden! Alhoewel mijn moeder bij het aanmeten wel altijd riep SMALLE, SMALLE en nog eens SMALLE. De eerste dagen dat je de nieuwe steunzolen had kreeg ik altijd het gevoel, "heb ik wel de goede gekregen". Ik liep bijna met houten pootjes, z'n gevoel was dat, spierpijn in de kuiten/onderbeen enz. maar na verloop van een week waren je voeten weer gewend aan de (nieuwe) sterk corrigerende stand van de steunzolen (vooral de voetboog in de voetholte en de voorvoetsteun).

Deze steunzolen moesten altijd worden gedragen in van die stevige kinder(correctie)schoenen met uitneembaar voetbed, van b.v. Piedro, Renata of Bunnies. Mijn moeder bewaarde altijd die voetbedjes voor het geval dat........ik géén steunzolen meer zou behoeven. Steunzooltjes heb ik als kind eigenlijk nooit als hinderlijk ervaren alhoewel ze bij mij niet hebben gezorgd voor nette, mooie voeten. In de pubertijd die "krengen" (steunzolen) er natuurlijk soms wel uitgegooid. Pasten niet in de moderne schoenen van die tijd en als meid wilde je daar toch ook niet mee gezien worden. Collegeschoenen, pumps en ballerina's daar konden die steunzolen trouwens ook niet in. Alhoewel ik aan dat schoeisel geen enkele steun e/o correctie had.
 
Afgelopen vrijdag heeft de Orthopeed ze mij weer nieuwe voorgeschreven, vanwege nog steeds forse platvoeten, X-benen en een lichte vorm van EDS.  Heb dus nog steeds "steunzoolvoeten" en draag al weer lange tijd dagelijks steunzolen. Metalen/stalen, kurken, leren en van plastic ik heb ze allemaal al wel gehad (die metalen/stalen overigens wel het langst en het meest). Ook het aanmeten via gipsafdrukken, schuimbakje/-doosje (foam/oase waar je dan in moet gaan staan en vervolgens in wegzakt), blauwdruk(soort carbon stempel) en computerscan heeft voor mij geen geheimen. Aanmeten via gipsafdrukken te maken van de voeten heeft nog wel steeds mijn voorkeur! Volgens de geleerden hangt e.e.a. sterk af van je voeten en het type steunzool welke je gaat krijgen.

Hoe zijn jullie ervaringen met steunzolen? Hoe lang hebben jullie ze al? Wat voor soort steunzolen hebben/hadden jullie en hoe werden ze dan bij jullie aangemeten, ook via gipsafdrukken van de voeten staan in z'n schuimbakje waar je dan in wegzakt, blauwdruk (een stuk papier op een soort stempelkussen) of via een computerscan?
Lees jullie reacties wel.

Groetjes,
Suzanne.