EDS hebben zonder last te hebben van je gewrichten, is voor bijna niemand weggelegd. Alleen voor de geluksvogels die nooit een keer over iets struikelen, nooit langdurig ziek worden en dergelijke en die daarnaast heel sterke spieren hebben. Maar dat heeft meer met geluk te maken dan met hoe de situatie voor de meeste EDSsers is.
Ik ben ervan overtuigd dat door het op de juiste manier trainen van je spieren je veel minder last hoeft te hebben van je gewrichten. Ik ben er zelf een wandelend/rollend voorbeeld van. Natuurlijk heb ik nog steeds veel last van mijn gewrichten, dus van "geen last" kan ik absoluut niet spreken, maar ik weet zeker dat als ik helemaal of bijna niet zou sporten, ik niet meer zou kunnen lopen en in een elektrische rolstoel rond zou rijden.
wendela verwoordde al mooi hoe het zit met trainen, met die twee lijnen. Je kunt je lichaam namelijk ook kapot trainen en dan krijg je jĂșist veel last van je gewrichten. Trainen is in mijn ogen noodzakelijk als je EDS hebt en dan al in een vroeg stadium. Wanneer je je lichaam (keer op keer) overtraind en overvraagd hebt, wordt trainen soms onmogelijk. Maar ben je er op heel jonge leeftijd bij en houd je de lijnen goed in de gaten, dan ben ik ervan overtuigd dat grote klachten uitgesteld of voorkomen kunnen worden. Mits je niet de domme pech hebt om langdurig ziek te worden of geopereerd te moeten worden of zo, waarna je veel spierkracht en -uithoudingsvermogen verliest en je secuur opgebouwde spiercorset niet meer op kunt bouwen.