Forum > Stellingen over HMS/EDS

Stelling #9: EDS en kinderen.

<< < (2/3) > >>

Annemarieke:

--- Citaat van: Lotte op 20 juni 2012, 08:14 ---Ik ben het hier niet mee eens.
Zoals de meesten wel weten ben ik vorig jaar moeder geworden van een prachtige dochter en had het voor geen goud willen missen!
Ik ben zelfs, met hele goede begeleiding (had 3x per week fysio), beter uit de zwangerschap gekomen als dat ik er in ging!
Ik zeg niet dat het een pretje was, heb ook 3 weken bedrust gehad voor de bevalling ingeleid werd door te erge bekkeninstabiliteit waardoor ik gewoon niet meer in staat was om te lopen e.d. maar ik geloof dat je zelf ook voor een groot deel in de hand hebt hoe je er uit komt. Als je gelijk al denkt: ik ben zwanger, nu worden m'n banden losser, dan zal dat ook gebeuren! Maar dan is training op de juiste spierspanning juist heel belangrijk!

--- Einde van citaat ---

Ik zal het allicht verkeerd interpreteren maar dit lijkt me lariekoek. Natuurlijk worden je banden niet zwakker als je van te voren denkt dat ze zwakker zullen worden.

rozemarijn:
Dat is denk ik niet helemaal de juiste formulering . Ik denk niet dat je geestelijk je banden dusdanig kunt beinvloeden dat ze losser worden, alleen omdat je denkt dat dat gebeurd.

Ik denk wel dat als je direct van alles gaat laten omdat je ervan overtuigd bent dat je zwangerschap je banden losser maakt, en je daarom dus maar niet meer gaat lopen bijv. dat je dan inderdaad achteruitgang in de hand werkt. Nu is dat niet omdat je dat DENKT maar omdat je je lichaam expres onderbelast.

Annemarieke:
Ja, dat kan zo zijn dat ze dat bedoelt, maar dat staat er niet en wat er wel staat dat klopt niet.

Ik ben het overigens niet eens met de stelling, iedereen heeft het recht om zelf de beslissing te maken of hij of zij kinderen wil of niet en of die er gaan komen.

Lotte--:
Ik ben het er ook niet mee eens dat EDSers geen kinderen moeten nemen, ik had een heel grote kinderwens maar helaas heeft het niet mogen zijn, ben 3 keer zwanger geweest en ik heb 3 miskramen gehad, eentje op 12 weken,eentje op 16 weken en eentje op 21 weken, waarom het mis gegaan is konden ze mij toen niet zeggen, nu ik de diagnose EDS heb steken ze het daarop.
Ik heb nog steeds geen spijt dat mijn moeder me op de wereld gezet heeft ondanks dat ik veel beperkingen heb, ik kan ondanks alles toch nog heel veel genieten van het leven en wie zegt dat als we kinderen zouden krijgen dat die het ons kwalijk zouden nemen dat we hen hadden gewild, het leven is zo kostbaar ook met beperkingen. Ik vind ook niet dat moeders die een kindje hebben dat ook EDS heeft dat die zich schuldig moet voelen tegenover hen.
Stel dat velen de stelling zouden volgen dan zijn we een uitstervend ras!!!!

Lotte

Maaike:
Kijk, zoals Rachel zegt, het moet wel een overwogen keuze zijn. Als je al amper voor jezelf zou kunnen zorgen, dan moet je ook niet aan kinderen beginnen. Maar dat is ook zo als je geen lichamelijke beperking hebt.

Ik vind dat, als je 'kiest' voor kinderen, dat je er dan ook alles aan moet doen om je kind een zo goed mogelijk leven te geven. (Kiest tussen haakjes, omdat je natuurlijk niet kiest voor kinderen. Het is maar net de vraag of je ze kan krijgen.) Dit houdt helemaal niet in dat je veel geld moet hebben of geen beperking mag hebben, maar, zoals Rachel ook zegt, je moet dan wel genoeg steun hebben om voor je kindje te kunnen zorgen.

Wat ik het lastigste vind, is dat je het toch waarschijnlijk aan je kindje overdraagt. EDS is nou eenmaal niet leuk en natuurlijk hoop je dat je kindje het niet krijgt, maar je weet het niet. Kijk, het risico voor mezelf vind ik niet zo erg, want dat is de 'keuze' die ik maak. Maar mijn kindje kan natuurlijk niet kiezen.

Navigatie

[0] Berichtenindex

[#] Volgende pagina

[*] Vorige pagina