Nou denk eens na over bijvoorbeeld rolstoelhockey. Nu zijn er best wat leden hier op het forum die rolstoelhockey spelen, maar een competitiedag is een zware aanslag. Het zijn er zo'n 6 per jaar en na zo'n dag ben ik echt een week van slag. Een paar BBdagen (BedBank, hierbij voer ik die term in
) zijn onvermijdelijk en daarna heb ik ook nog meer rust dan normaal nodig. Pijnstilling moet ook omhoog. Dit zie ik dus als een zware overbelasting maar, zolang er geen ongelukken gebeuren zoals uit je stoel gelanceerd worden, is het geen bron voor extra schade. Ik heb het er dus voor over, ik vind het prima zo ook al is het een zware overbelasting. Natuurlijk doe je er alles aan om de overbelasting zo klein mogelijk te houden. Zo zit ik buiten de wedstrijden om in een campingstoel die bijna volledig plat kan en met de benen omhoog.
Maar een ander recent voorbeeld wat bij mij wel voor onherstelbare schade zorgde door zware overbelasting is mijn zomerbaantje. Het was erg leuk en de overbelasting was te verwachten, maar het liep allemaal de spuigaten uit. Afspraken werden genegeerd waardoor ik aan het eind zeer zwaar overbelast was. Achteraf had ik het nooit moeten doen en als ik had geweten hoeveel schade het me had opgeleverd was ik er ook nooit aan begonnen. Het is het niet waard. Wat mij betreft ligt de grens vrij hoog. Iets wat ik echt leuk vind daar wil ik best een week voor op de bank en in bed boete doen. Achteruitgang levert het wat mij betreft dan nog niet echt op, of het is zo weinig dat het niet opvalt. Maar wanneer het blijvende substantiële schade oplevert is het het
vaak niet meer waard. Het ligt helemaal aan de situatie.
Ik denk dus dat je de voordelen tegen de nadelen moet opwegen. 3 dagen krom liggen van de pijn om een uurtje te kunnen zwemmen is het niet waard. Een week voor een competitiedag wel. Maar ook blijvende achteruitgang kan het waard zijn. Denk maar aan een zwangerschap, achteruitgang is daarbij bijna onvermijdelijk maar het is het wat mij betreft helemaal waard.