Forum > HMS/EDS algemeen

Pijn aangeven.

(1/3) > >>

Annemarieke:
Hoi meiden,

Ik zit met een probleem en dat zou ik graag even aan jullie voorleggen. Ik ben nu een paar maanden bezig met fysiotherapie en mijn fysiotherapeut is echt een ontzettend aardige jongen, maar ik merk dat we soms niet op één lijn zitten wat betreft de vooruitgang die geboekt wordt. Dit ligt voornamelijk een beetje bij mij want soms zijn we bezig met oefeningen en dan vraagt hij of ik pijn heb. Op dat moment wil ik het niet echt pijn noemen omdat ik het dan niet echt als pijn ervaar, ik vind het dan meer een onprettig of onaangenaam gevoel geven. Nu moest ik afgelopen vrijdag 3 oefeningen doen en bij de 2e besefte ik dat ik toen wel pijn had en dat ik me bij die oefening had overbelast. Nouja, heel erg jammer, toen kwam de 3e oefening en dat ging natuurlijk helemaal niet. Hij vroeg toen of ik pijn had en ja dat had ik dan wel, maar niet supererg. Dus mijn antwoord was dat het een beetje pijnlijk was, maar niet supererg. Alleen aan mijn spieren was goed te merken dat ik me overbelast had. We hebben die oefening niet zo lang gedaan, maar aangezien ik bij de 2e oefening al doorhad dat ik overbelast had was het achteraf beter geweest om na die tweede oefening te stoppen.

Nu zit het probleem er dus vaak in dat ik niet goed weet hoe ik de pijn op zo'n moment aan moet geven. Zo heeft mijn fysiotherapeut wel eens geconstateerd tijdens een oefening dat mijn schouder geluxeerd was, maar ik ervaar dat dan niet als pijn, weer ervaar ik het dan als onprettig of onaangenaam. En dit is ook vaak zo tijdens oefeningen. Terwijl ik dan achteraf denk: Hmm, misschien had ik eigenlijk wel pijn? Maarja, ik heb ook wel eens 2 weken doorgelopen op een gebroken voet en dat ervaarde ik ook meer als onaangenaam. Terwijl de arts toen zei dat ik met dat onaangename gevoel dan misschien eerder naar het ziekenhuis moet gaan omdat normale mensen dat zouden definiëren als pijn. (Afgaande op wat hij op de röntgenfoto's zag, hij kan natuurlijk niet in mijn hoofd en belevingswereld kijken om te zien of mensen dat ook echt als pijn zouden ervaren) Maar dit maakt het voor mijn fysio misschien ook lastig. Vrijdag gaf ik aan dat ik wel 'een beetje pijn had'. Hierdoor heeft hij toen gedacht dat het waarschijnlijk wel mee zou vallen. Terwijl als hij mij langer zou kennen dan zou hij weten dat als ik aangeef 'een beetje pijn' te hebben dat ik dan beter kan stoppen met oefeningen omdat ik al ver over mijn grenzen ben gegaan.

Maar nu vind ik het dus gewoon retelastig om aan te geven hoeveel pijn ik heb omdat ik me niet echt bewust ben van wat ik in mijn lichaam voel. Zijn er mensen die dit herkennen? En hoe gaan jullie hiermee om? Ik weet dat ik het niet meer zover laat komen als afgelopen vrijdag, want de gevolgen waren niet zo fijn. En ik ga aankomende vrijdag ook zeker het gesprek met hem aan om hierover te praten. Maar ik vraag me af hoe jullie hiermee om gaan en of jullie dit herkennen.

Zo een heel verhaal. Respect voor diegene die de moeite nam het helemaal te lezen hahaha :D

Rachel:
Ik denk dat de eerste stap is met hem in gesprek gaan en het gewoon aangeven.

Verder zou het een idee kunnen zijn om iets te gaan om te leren luisteren naar je lichaam en de signalen. Zelf herken ik namelijk het probleem. Tijdens mijn revalidatieperiode moest ik hapto therapie volgen en dit vond ik in eerste instantie nogal zweverig. Ben zelf heel erg rationeel en zit dan ook altijd in mijn hoofd ipv dat ik voel, en daardoor stond ik ook niet echt in verbinding met mijn lichaam. Uiteindelijk heeft de hapto therapeut mij geleerd om te voelen wat mijn lichaam aangeeft zodat ik er ook naar kan handelen.

Echter weet ik ook hoe ontzettend druk je op het moment bent dus kan ik me ook voorstellen dat je voor bovenstaande eigenlijk geen tijd hebt. Volgens mij heeft vogellanden ook hapto therapeuten dus is het iets wat je eventueel bij de revalidatie arts kun opperen wanneer je daar eindelijk aan de beurt bent.

Leonoor:
Ik vind haptotherapie ook wel een goed idee. Daar leer je echt veel meer naar je lijf te luisteren en écht te voelen wat je lijf zegt. Daar kan je verder altijd je voordeel mee doen lijkt me. Maar dat is op  korte termijn geen oplossing natuurlijk.

Denk dat je het inderdaad gewoon bij hem moet aangeven, en dus ook zeggen wat je de dagen erna merkt in je gewrichten als jij zegt "een beetje pijn" te hebben gehad met oefeningen. Dan wordt het helderder denk ik.
En verder misschien gewoon het iets steviger gaan zeggen dan jij het ervaart? Klinkt een beetje gek en denk dat niemand dat graag doet omdat het voelt als zielig doen (weet niet of dat ook een reden is dat je snel zegt dat het wel meevalt of dat je écht niet weet of het pijn is?), maar zou het denk ik wel proberen als je merkt dat je lijf het nodig heeft..

Martinuzje:
Pfff, dit is precies wat ik ook had kunnen schrijven. Ik heb eigenlijk ook nooit echt pijn, alleen een ongemakkelijk gevoel. Loop daar ook tegenaan met fysio, terwijl ik daar eigenlijk op het moment helemaal geen oefeningen aan het doen ben. Maar heb inderdaad net als jij dat het meer een ongemakkelijk gevoel is.

Ik denk dat het bij mij voornamelijk komt doordat ik eigenlijk vroeger eigenlijk altijd wel wat had (jah, dat is nu verklaard natuurlijk, maar toen nog niet).. Ik moest maar gewoon doorgaan en mocht niet zeuren. Ik ben het toen gewoon maar gaan negeren, want ik mocht het eigenlijk helemaal niet meer voelen, want dan zeurde ik weer. Dat zit er nu nog steeds in. Wel gevaarlijk, want ik ga veel te snel over mijn grens heen en kom er eigenlijk pas achter als mijn lichaam zelf aan de rem trekt (door echt doodziek te worden...). Ik heb meerdere keren haptotherapie gehad, maar ik kan het gewoon niet voor elkaar krijgen om die link te maken tussen geest en lichaam... Toen niet, en nu ook niet.

Ik kan je helaas niet vertellen hoe je dit het beste aan kunt pakken, want ik heb precies hetzelfde probleem. Maar ik lees zeker even mee als jullie dat niet erg vinden! :-[

Linn:
Ik herken het ook, m'n fysio weet inmiddels dat als ik zeg dat iets 'een beetje' pijn doet dat het tijd is om te stoppen met een oefening. Ook als ik niks zeg ziet hij vaak aan veranderde beweging tijdens een oefening wanneer het te veel is, hij zegt dus eerder stop dan ik ;).
Denk dus idd dat het belangrijk is om het met hem te bespreken, dat hij weet dat 'een klein beetje pijn' of 'gaat wel' eigenlijk stoppen betekend.

Ik voel wel dat het pijn doet maar bagatelliseer het vaak erg, in het dagelijks leven moet ik ook met pijn verder dus probeer ik er zo weinig mogelijk aandacht aan te besteden alleen is dat in zo'n situatie helemaal niet handig (in het dagelijks leven ook niet als je structureel te ver gaat natuurlijk).

Navigatie

[0] Berichtenindex

[#] Volgende pagina