Nou, als ik kon kiezen, zou ik wel liever zonder geboren willen worden hoor. Ik heb pas op mijn zestiende erge klachten gekregen en heb dus nog een vrij lange tijd zonder al te veel klachten rondgelopen. En het leven dat ik toen had, vond ik toch ook erg leuk. Ik volleybalde op redelijk hoog niveau, hoefde niet te veel op mijn energie te letten, ging hele dagen naar school en studeren ging hartstikke makkelijk. Dus wie weet hoe mijn leven toen had kunnen lopen en hoe het mij had kunnen maken tot de persoon die ik dan was geworden.
Ik vind het altijd een beetje makkelijk om te zeggen dat je je aandoening niet zou willen missen, omdat het je heeft gemaakt tot wie je bent. Zonder aandoening had je waarschijnlijk hele andere ervaringen gehad, maar die kunnen je ook vormen tot een goed of assertief of aardig mens. Ik ben hartstikke tevreden met mijn leven nu en zie de EDS ook niet als een groot probleem, maar als het zonder kon, dan graag. Ik weet zeker dat ik ook goed terecht was gekomen als ik zonder EDS toch was gaan backpacken, cultureel antropologisch veldwerk was gaan doen en al die andere dingen die ik op de planning had staan. Ik denk niet dat mijn leven met EDS beter is dan een leven zonder EDS. Het is een ander leven, maar als ik moest kiezen, had ik toch liever een leven zonder pijn en hulpmiddelen.