5
« Gepost op: 21 april 2015, 19:52 »
Het stoom komt uit mijn oren dus ik ga even spuien.
Gisteren vertelde ik dat mijn dochter nog deze week opgeroepen zou worden om gezien te worden door een orthopeed.
Vanmiddag om 16:20 werd ik gebeld. Het afsprakenbureau.....
We mogen 11 mei komen 😱
Ik kon lullen als Brugman maar eerder kan niet want het ziekenhuis verhuist waardoor er consultmogelijkheden vervallen en er zitten verplichte vrije dagen bij. (Koningsdag)
Toen ik klaar was met het gesprek kon ik inmiddels mn huisarts niet meer bereiken en op woensdag is de praktijk dicht. Er is wel een vaste vervanger maar daar heb ik in dit geval niks aan..... Dus kan ik mn huisarts pas donderdag bereiken. ... .
Ik baal echt zo ontzettend. Ik kan dat kind toch niet nog eens 3 weken zo laten zitten?
Ze heeft net weer zitten huilen van de pijn!
Ik kan echt wel janken van ellende. Ik kan best veel hebben maar m'n kind pijn zien hebben en verdriet zien hebben om alle leuke dingen die ze mist (koningsspelen, schoolreisje etc...) dat trek ik slecht. Ook omdat ik zo goed weet hoe het voelt. Weet nog goed hoe rot ik me als kind voelde als ik weer eens met een verstuikte enkel zat of zo.....
Had zo graag gewild dat het voor haar anders zou zijn....