Ik heb ook nooit gezegd dat je te lang moet wachten, en ook dat iedereen het voor zichzelf moet bekijken wanneer zijn/haar omslagpunt is om het wel te gaan gebruiken. Misschien is "dagelijkse problemen" ongelukkig geformuleerd. Ik bedoel dat als je dagelijks merk dat je dingen niet kan, iets toch maar niet doet, je steeds overbelast of als het op een andere manier invloed heeft op je leven op een frequente manier, dat het dan naar míjn idee tijd is voor iets anders. Dus als jij dagelijks al afwegingen moet gaan maken hoe je je voort gaat bewegen op de uni en of je die dag wel of niet boodschappen kan doen dan zie ik dat dus wel als een dagelijks probleem.
Maaike: over die rolstoel voor de lange afstanden. Dan begin je meestal met een leenstoel, die is een stuk goedkoper dan een systeem van duizenden euro's. Bovendien waren de meesten hier heel erg overbelast toen ze eenmaal een rolstoel kregen en pushten ze hun grenzen door toch te proberen te lopen. Je moet op een gegeven moment wel. Ik liep op school toendertijd ook nog alles omdat ik wel moest. Toen ik eenmaal een rolstoel kreeg liep ik da niet meer, dus ik vind dat niet helemaal hetzelfde. Toen ik hem eenmaal wel had had ik hem wel degelijk nodig voor de dagelijkse stukken. Maar goed, dan zou je dus nu ook zeggen dat als je het systeem incidenteel nodig hebt dat je het dan maar moet lenen. Of je moet laten duwen, dat kan natuurlijk niet altijd maar ik bedoel dat mensen die afweging moeten maken. Maar nogmaals, mijn stukje was op niemand persoonlijk gericht en zeker ook niet op jou. Ik kan jullie lijf niet voelen en weet niet in hoeverre jullie last hebben en waar neer en hoever je nu je grenzen over gaat enzo. Dat moet je zelf beslissen. Ik wil alleen zeggen, doe het niet te vroeg en gebruik het niet te veel, want dan zit je over een paar maanden ook met de gebakken peren.
