Forum > Stellingen over HMS/EDS

Stelling #11: Studie en Werk

<< < (2/4) > >>

Annemarieke:
Marianne heeft een heel goed punt.

Een student betaalt rond de 1800 euro collegegeld, maar van de week hoorde ik dat iedere student de overheid jaarlijks 5000 tot 6000 euro kost. (Die komt dus bovenop die 1800 euro collegegeld) Dat is natuurlijk een heleboel, de vraag is inderdaad of de overheid 20.000 euro moet investeren in een student die niet in staat is te gaan werken. Ik gun iedereen de kans om zichzelf zo optimaal mogelijk te ontwikkelen, maar 20.000 euro is echt een heel groot bedrag en ik vind persoonlijk niet dat de overheid dat hoeft te investeren in iemand die dat hoogstwaarschijnlijk niet kan terugbetalen. (En dan bedoel ik 'terugbetalen' tussen haakjes in de vorm van loonbelasting!) Kijk als iemand vrijwilligerswerk gaat doen en de studie daar ook echt voor nodig heeft vind ik het een ander verhaal, vrijwilligers zijn gewoon ontzettend belangrijk voor onze maatschappij.

Annemarieke:
Het gaat er toch niet om dat je specifiek dat werk gaat doen? Het gaat erom dat je in ieder geval actief werkt/werk zoekt of vrijwilligerswerk verricht en op die manier bijdraagt aan de maatschappij. Of je nou met een rechten opleiding als jurist aan de slag gaat of op een callcentre, dat maakt niet uit, voor beiden betaal je loonbelasting dus betaal je het op die manier in feite 'terug'.

Annemarieke:
Studenten die ziek worden tijdens een opleiding vind ik alweer een ander verhaal dan iemand die weet dat hij nooit zal kunnen werken na zijn opleiding (dus geen vrijwilligerswerk, geen baan passend bij de studie en ook geen andere baan) en een opleiding enkel voor verbreding van de kennis en 'voor de leuk' volgt. Waarom zou je zoveel geld steken in een student die dat nooit terug zal betalen? Als iemand zijn kennis graag wil verbreden 'voor de leuk' vind ik dat diegene daar best een groot deel zelf aan mag betalen. Omdat de kans dan groot is dat de maatschappij van die investering niets terugziet.

Overigens is het heel moeilijk om die grens te leggen, dat ben ik met je eens.

Ilona:
Moeilijk verhaal, omdat er zoveel uitzonderingen zijn.  Want als chronische ziek of iemand met een beperking studeert in mijn ogen namelijk altijd met het uitgangspunt om de kans op een baan te vergroten of ik moet dit heel verkeerd zien!

Annemarieke:
Sterker nog, ik heb iemand in mijn klas die na haar afstuderen gelijk wil trouwen en aan kinderen beginnen en die helemaal niet het voornemen heeft om te gaan werken omdat zij thuis wil zijn bij het gezin. Natuurlijk is dat haar keuze, maar zij studeert dus echt 'voor de leuk'. Ik ben van mening dat in mensen die enkel en alleen 'voor de leuk' willen studeren echt niet zo ongelooflijk veel geïnvesteerd hoeft te worden.

Kijk, ik zal geen 40 uur per week kunnen werken na mijn afstuderen. Die hoop heb ik echt allang opgegeven. Maar ik hoop toch wel minimaal 20 uur per week te kunnen werken. En bovenstaand voorbeeld over mijn klasgenoot is natuurlijk meer uitzondering dan regel, maar ik wil maar aangeven dat er dus wel mensen zijn die gaan studeren zonder dat zij een carrière in hun studierichting ambiëren.

Navigatie

[0] Berichtenindex

[#] Volgende pagina

[*] Vorige pagina